Wojciech Weiss / Melancholic 1898 / National Museum Kraków Kimine tatlı bir uyku, kimine mecburi ve buruk bir mesai, kimine haz, kimine acı olan bu saatlerde, yani yağmur bulutlarının ağırlığı ile donup kalan bu gecede beni çocukluk yıllarıma götüren şey, karnımla göğsüm arasında yükselmeyi bekleyen soğuk ve simsiyah bir sıvının amansız bir boşluk hissiyle boğazımda düğümlenmesiydi... İlkokuldaydım. Bir bahar günüydü. Daha ilk ders başlamadan yoklama listesinde o gün nöbetçi olması gereken kişinin okula gelmemiş olduğunu ve okul nöbetçiliği sırasının diğer üç sınıf arkadaşımla beraber bana geçtiğini öğrenmiştim. Diğer arkadaşların yanında bu beklenmedik haberin içimde yarattığı tedirginlik ile müdür muavininin odasına süzüldüm. Kara bıyıklarıyla gölgelenmiş dudaklarını işgüzar bir tavırla bükerek bir arkadaşımı dış kapıda, diğer arkadaşımı okul binasının girişinde ve beni de sınıfların bulunduğu üst katta görevlendirdi müdür muavini. Tavrı sert ve keskindi. Odadan çıktık. Ben  sessizce