Çok değil daha geçen kış, çatılardan uzanan buz saçaklarının sarı bir aydınlıkla damla damla eridiği bir sabah evimden çıkıyorum... Kendi muhitimden ayrılmadan, aylardır boş olduğunu bildiğim o ufak dükkana takılıyor gözlerim. Kapısı açık… O da ne? Gölgeli bir aydınlık içinde kule kule yükselen kitaplar! Bu fırsatı kaçırmam, iki adımda kapısındayım dükkanın… Yavaşça içeri süzülüyorum… Dükkan sahibiyle göz göze geliyor ve kendimi etrafımda yükselen kitaptan kulelerin sarhoşluğuna bırakmadan evvel yarım bir tebessümle “ Hayırlı olsun ” diyorum, teşekkür ediyor. Muhitimde bir sahaf açıldığına içten içe seviniyorum. Dükkan sahibi ne aradığımı bilmeden, sabahın erken saatinde dükkanını dolaşmama hayret ediyor mu, bilmem… Ama ben sabahın o saatinde, kağıttan kulelerin arasında bulduğum bir kitaba hayret etmekten kendimi alamıyorum… Kitap kulelerinden birinin en üstünde bulunan bir kitabın, lacivert, mavi ve açık mavi renklerinden müteşekkil kapağının en üstünde, yani lacivert kısmında, bir